Biopaliwa pierwszej generacji są już przestarzałe, zaś biopaliwa drugiej generacji nie weszły jeszcze w fazę opłacalności. Ulepszenia procesów konwersji biopaliw drugiej generacji paliw będą niezwykle istotne w Europie, gdzie do 2020 r. ma wejść w życie wymóg dziesięcioprocentowej zawartości biokomponentu w paliwach. Biopaliwa trzeciej i czwartej generacji są dopiero w początkowej fazie badań, w związku z tym przewiduje się, że Europa do 2010 r. osiągnie tylko pięcioprocentowy wskaźnik użycia biopaliw, w porównaniu z zakładanym 5,75 procent. Niepokojący według odbiorców końcowych jest wzrost cen żywności, spowodowany popytem na biopaliwa. Przekłada się to w niekorzystny sposób na sprzedaż pojazdów napędzanych tym rodzajem paliwa. Światowa produkcja biopaliw przekroczyła w 2005 r. 12 mld galonów, co stanowi zaledwie ułamek ogólnego zapotrzebowania na paliwo. “Jakkolwiek głównym celem propagowania biopaliw jest ograniczenie naszej zależności od paliw kopalnych, rozbieżności między regionami w zakresie akceptacji oraz przyjętych strategii doprowadziły do skomplikowanej sytuacji na światowym rynku biopaliw” – zauważa analityk Frost & Sullivan, Kaushik Madhavan. – “Z jednej strony kraje takie jak Brazylia i Szwecja forsują propozycję zwiększenia wymaganej zawartości biokomponentu w odniesieniu do producentów i przedsiębiorstw paliwowych. W innych zaś regionach ta sprawa utknęła w martwym punkcie, głównie ze względu na niepokój o surowce oraz obawy klientów związane z debatą w sprawie relacji między biopaliwami a żywnością.” Niedogodność wynikająca z kosztu produkcji biopaliw znacznie przewyższa korzyści związane z ich wykorzystywaniem. Ta sytuacja raczej nie zmieni się do 2015, nawet przy wykorzystaniu biopaliw drugiej generacji. Rozwój rynku hamują też problemy związane z gwarancją. Producenci nie są w stanie oferować jakichkolwiek zabezpieczeń lub rękojmi w przypadku korzystania z paliwa z wysoką zawartością biokomponentu, ze względu na brak certyfikacji oraz ustandaryzowanych wytycznych dla testowania pojazdów. Różnice i przepisy regionalne dotyczące certyfikacji biopaliw doprowadziły do różnic jakościowych. Producenci są niechętni pozyskiwaniu surowców z krajów Azji Południowo-Wschodniej, powołując się przy tym na problemy z jakością. Niezbędna będzie zatem ogólnoświatowa certyfikacja biopaliw w celu zapewnienia zgodności z wymogami we wszystkich regionach. “Obróbka spalin z silnika Diesla stanowi istotny problem w zastosowaniach o wysokiej zawartości biokomponentu” – dodaje Madhavan. “Filtr DPF traci wydajność po przekroczeniu progu 5-6% zawartości biopaliwa. Producenci wykorzystujący techniki regeneracji oparte o „post-injection” nie są przekonani czy zezwalać na stosowanie wysokiej zawartości biokomponentu w swoich pojazdach.” Wymogi zawartości biokomponentu dla silników benzynowych mają podłoże energetyczne – wprowadzenie zamiennika ilościowego zwiększy zawartość etanolu nawet o 50%. Spowoduje to obniżenie specyficznej mocy wyjściowej, chociaż firmy producenckie pracują nad czujnikowymi systemami zarządzania silnikiem w celu zminimalizowania negatywnego wpływu na specyfikę jazdy. “W związku z tym, że rolnicy rezygnują z płodów rolnych na rzecz biopaliw, kluczowego znaczenia nabierają dopłaty dla rolników, wypłacane przez lokalne władze” – komentuje Madhavan. “Kraje o wysokim zużyciu biopaliw, jak Szwecja, importują surowce spożywcze z krajów takich jak Brazylia, przyczyniając się do wzrostu cen żywności. W Malezji rolnicy wycinają wielkie połacie lasu, pragnąc szybko się wzbogacić na eksporcie surowców spożywczych do Europy.” Unijne programy badawcze umożliwiają finansowanie badań nad biopaliwami w niewielkim zakresie. Zaangażowanie prywatnych firm badawczych i szkół wyższych, przy współpracy firm producenckich i przedsiębiorstw paliwowych, będzie sprzyjać osiągnięciu większej dojrzałości procesów drugiej generacji. “Biopaliwa drugiej generacji osiągną sukces handlowy tylko wówczas, gdy cena ich produkcji będzie niższa lub równa cenie wydobycia paliw kopalnych,” podsumowuje Madhavan. “Konsorcja złożone z przedsiębiorstw paliwowych, producentów, szkół wyższych oraz spółek private equity zapewnią stabilizację procesów oraz pomogą osiągnąć opłacalność produkcji biopaliw drugiej generacji.”